نبوي، سيد محمد صادق. گزارش نهايي پروژه: مطالعه آلودگيهاي ويبريو در ميگوهاي پرورشي سفيد هندي و ببري سبز منطقه حله بوشهر. مركز تحقيقات شيلاتي خليج فارس- بوشهر. 1378.

در اين گزارش تعداد و گونه‌هاي جنس ويبريو كه از شكل طبيعي و به ظاهر سالم ميگوي سفيد هندي و ميگوي ببري سبز در دو مرحله جواني و بلوغ جدا شده‌اند آورده شده است. محل اجراي پروژه مزارع پرورش ميگو در منطقه حله در بوشهر و زمان نمونه‌برداري از تير تا آبان 1377 بوده است. مجموعاً 200 ميگو از 10 استخر مربوط بع 10 كارگاه مختلف مورد آزمايش قرار گرفته است. نمونه برداري از بافت هپاتونكراس، همولمف و ماهيچه صورت پذيرفته است. گونه‌هاي جدا شده از هپاتوپانكراس 60/71% و 2/26% ahaemolyticus. V.alginolyticus ماهيچه 39/3% و 28/5% بوده‌اند. در هموامف تنها گونه V.parahaemolyvticus جدا سازي شده اند. در بافت     هپاتوپانكراس بيشترين تجمع باكتري بر روي محيط TCBS ديده كه اين مقدار براي ميگوي سفيد هندي در دوره جواني 10-6 سلول در هر گرم و براي ميگوي ببري سبز 10-4 سلول در هر گرم و براي ميگوي ببري سبز به 10و 2/25 كاهش مي‌يابد. همولمف ميگوي سفيد هندي اين مقدار به كمترين حد خود مي‌رسد به طوري كه تنها در 6/4% ميگوهاي بالغ رشد ديده مي‌شود. در حاليكه اين ميزان براي ميگوي ببري سبز 31% مي‌باشد. در اين ميان بيشترين سهم در گونه‌هاي شناسايي شده را Parahaemolyticus Vibrio با 62/8% به خود اختصاص داده است. بعد از آن V.alginolyticus با 22/8% و در مرتبه بعد V.marinus از هپاتونكراس جدا شده و سه گونه ديگر در بافت عضلاني ديده شده‌اند. همچنين از بين بافت عضلاني بيشترين تنوع گونه‌ها را به خود اختصاص داده به طوري كه كاريولوژي (مطالعات كروموزمي) از 6 گونه آن در بافت عضلاني نيز وجود داشته است.