دلیرپور، غلامحسین. گزارش نهایی پروژه: بررسی و تعیین شوری مناسب در پرورش میگوی ببری سبز در شرایط آزمایشگاهی. مرکز تحقیقات شیلاتی خلیج فارس- بوشهر.1376.

با توجه به ارزش غذایی گونه میگوی ببری سبز ویژگی آن در سواحل استان بوشهر، پروژه، بررسی و تعیین شوری مناسب در مرحله پرورش با هدف بدست آوردن میزان تحمل شوری پرورش میگوی ببری سبزبا تاکید بر میزان بازماندگی نرخ رشد و ضریب تبدیل غذایی در ایستگاه تحقیقاتی تکثیر و پرورش سرتل- بوشهر انجام گردید.

در اجرا این پروژه که از تاریخ 20/3/77 تا 20/3/77 ادامه داشت. سه شوریPPT  40 PPT 45 ، PPT 500

کورد بررسی قرار گرفت و برای این منظور 9 حضچه فایبر گلاس 4000 لیتری در نظر گرفته شد که شامل سه تیمار پیش گفته و سه تکرار بود. ضمن مراقبت‌های ویژه کمترل آب، غذا دهی، تنظیم شوری و هوا دهی هر دو هفته یکبار تعداد 10 قطعه میگو از هر حوضچه برداشت شده پس اندازه‌گیری پذیرفت. همچنین در پایان هر ماه، پرورش میگوها شمارش گردید و درصد بازماندگی در طول سه ماه پرورش محاسبه شد. ضریب تبدیل غذایی نیز با توجه به میزان غذا مصرفی و وزن کل میگو محاسبه گردید.

در پروژه شوری حوضچه‌های PPT 45و50 با استفاده از یک استخر بتونی 40 متر معکبی ذخیره که به وسیله هوادهی شوری آن بالا رفته و نمک دریا کنترل گردید.

نتایج آزمایشگاهی تفاوت میانگین وزن و طول و تبدیل ضریب غذایی و نیز درصد بازماندگی در تیمارهای PPT 45و 45 محسوس نمی باشد. در حالی که تفاوت این دو تیمار با تیمار PPT 50 قابل ملاحظه می‌باشد. با توجه به آمار بدست آمده پرورش میگوی ببری سبز در شوری PPT 50 مناسب به نظر نمی‌رسد و حتی الامکان نی‌بایست شوری استخرها پرورش در محدود PPT 40تا 45 کنترل گردد. اثرات باز دارنده شوری در ماههای آخر پرورش بیش از مرحله اولیه است شوری بال همچنین می‌تواند میل به همجنس خواری در این گونه افزایش دهد.