فقیه،غلامحسین. گزارش نهایی پروژه: بررسی پرورش میگوی ببری و سفید هندی در سیستم نیمه متراکم. مرکز تحقیقات شیلاتی خلیج فارس- بوشهر. 1374.

اهداف این پروژه مطالب بازده پرورش میگو در سیستم نیمه متراکم، تعیین نرخ رشد و میزان مصرف غذا در این سیستم. عملیات این پروژه در چهار استخر 8/0 هکتاری در منطقه حله به اجرا گذاشته شد. هدف بررسی و مطالعه بازده پرورش میگو در سیستم نیمه متراکم و تعیین نرخ رشد تبدیل غذا در این سیستم بوده است. در دو استخر پست لارو 16 میگو ببری سبز(Peneus semisl catus) با میانگین وزنی 007/0 گرم در اواخر خرداد ماه و در دو استخر پست لارو 15 میگوی سفید هندی (penaeus indicus) با میانگین وزنی 005/0در نیمه دوم تیر ماه با تراکم 5/10 قطعه در متر مربع ذخیره سازی گردید.

جهت اجرا در ابتدا 5 روز قبل از ذخیره سازی غنی ساز آب با استفاده از کودهای شیمیایی اوره و فسفات آمونیم انجام شد و بعد از شکوفایی پلانکتویی، ذخیره سازی صورت گرفت. غذا دهی در یک ماهه اول پرورش به روش غذا دهی کور انجام می شد به ازای هر هزار قطعه،100 گرم غذا دهی می شود،به اضافه روزانه50 گرم تا مدت 15 روز به جیره غذایی استخر افزوده می‌گردد‌و از روز 15 تا 30 پرورش روزانه 100 گرم افزود می‌شود. در ماه دوم پرورش غذا دهی در اوایل 8 درصد وزن بدن و در اواخر دوره به 4 درصد وزن بدن میگو می رسید. غذا دهی روزانه با توجه به وزن میگوها به صورت دو وعده در اوایل دوره پرورش و به تدریج در ماههای آخر پرورش به 5 وعده در روز رسید . زیست سنجی میگوها هر روز یکبار انجام می شد و براساس میانگین وزنی به دست آمده توده وزنی (بیوماس) هر دوره و توده وزنی کل محاسبه می گردید. نمونه برداری تا وزن 6 گرم با استفاده از سینی غذا و بعد از آن با تور پرتابی انجام می‌شد. افزایش وزن روزانه در هر دوره زیست سنجی مورد ارزیابی و بررسی قرار می گرفت. تعویض غذا از یک نوع به نوع دیگر دوره‌ای، و هر روز ده درصد از غذای قبلی کن شده و به‌جای آن غذای جدید جایگزین می‌گردید. قاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب شامل شوری و شفافیت یک نوبت در روز در ساعات 10صبح،درجه حرارت وph دو نوبت در روز در ساعات 6 صبح که آب حداقل دما را دارد و 3 بعدازظهر که حداکثر درجه حرارت در طول روز می باشد، اندازه گیری می باشد. نوسانات دمای آب استخرهای میگوی ببری در مدت پرورش حداقل 3/16 درجه سانتیگراد و حداکثر 8/37 و در استخرهای میگوی سفید هندی حداقل درجه حرارت آب1/15 درجه سانتیگراد و حداکثر 1/38 درجه سانتیگراد بوده است. دو گدنه فوق در دما 25تا30 درجه سانتیگراد بهترین تغذیهکاهش یافته و در دمای 20 درجه سانتیگراد ضریب رشد و مصرف غذا کاهش چشمگیری داشته و میگوها لاغر می گردند. ضریب تبدیا غذا در استخرهای میگوی ببری 9/1 و در استخرهای میگوی سفید هندی 59/1 به دست آمد. ضریب تبدیل نهایی درچهار استخر فوق 71/1 می‌باشد. وزن در روز با میانگین 143 روز پرورش برای میگو ببری 106/0 گرم و برای کیگوی سفید هندی با 131 روز پرورش 097/0 به دست آمده است. میانگین برداشت کیگوی سفید هندی و میگوی ببزی 6/860 کیلو گرم در هکتار بوده است. به طور کلی مدیریت کیفیت آب و مدیریت غذا دهی تعیین کننده در افزایش تولید میگو می‌باشد. مخصوصاً در پرورش میگوی ببری که عدم تعادل و به خوردن هر کدام از فاکتورهای فوق می توان خسارات فراوانی به پرورش این گونه وارد نماید. هر چند این گونه دامنه زیادی از شوری و دما را تحمل می‌کند، ول نسبت به نوسانات شفافیت که مربوط با مدیریت کیفیت آب می‌باشد،بسیار حساس است. در هنگام روز چنانچه شفافیت آب بالا باشد، میگوهای ببری زیر لایه های خاک کف پمهان شده و عملاً تغذیه آنها در هنگامی که نور خورشید می تابد به شدت کاهش می یابد و اغذیه فعال فقط در شب انجام می شود. لذا کدیریت کیفیت آب با کنترل شفافیت در بازماندگی این گونه و افزایش تولید آن نقش اساسی دارد. بررسیهای به عمل آمده بهترین زمان برداشت هنگامی است که دما زیر 25 درجه سانتیگراد تنزیل می‌کند و عمق مناسب پرورش در منطقه حله در اوایل دوره پرورش در دمای25تا30 درجه سانتیگراد 80تا 120 سانتیمتر و درماه دوم پرورش با افزایش دمای آب به بالای 30 درجه سانتیگراد 140تا160 سانتیمتر می باشد.