از آنجایی که کرمهای دریایی پرتار در بسترهای متفاوتی از مناطق ساحلی زندگی می کنند لذا اختلاف در محيطهاي كشت می تواند اثر متفاوتی بر رشد آنها داشته باشد. در این پروژه برای بررسی فرضیه مورد نظر، ابتدا کرمهای پرتار دریایی سواحل خلیج فارس در استان بوشهر در مواقع جزر دریا از مناطق جزر و مدی جمع آوری شدند. طی چندین مرحله نمونه بر داری بیش از 2000 قطعه کرم برداشت شد که پس از انتقال به ایستگاه تحقیقاتی میگوی بندرگاه، مورد بررسی قرار گرفته و از بین آنها گونه مورد نظر ( Perinereis nuntia ) شناسایی و برای اجرای پروژه تعداد 400 قطعه از آنها انتخاب و به تانکهای نگهداری پیش مولدین ( تانکهای فایبرگلاسی به ابعاد 2 × 2 و به ارتفاع 0.5 متر که در کف آنها به ارتفاع 15 سانتیمتر ماسه دریایی ریخته شده بود ) منتقل شدند. نتایج بدست آمده، نشان داد که حتی در شرایط آزمایشگاهی نیز کرمهای P. nuntia به بلوغ جنسی رسیده و قادر به تخم ریزی در شرایط پرورشی بوده و هم آوری مطلق آنها 16010 ± 17630 عدد تخم می باشد. پس از انکوباسیون تخمها و پرورش لاروها در تشتهای پلاستیکی به قطر 70 سانتیمتر، لاروهای 1.5 تا 2 میلی متری به بستر های پرورش با تراکم 2000 قطعه برمتر مربع معرفی شدند. سه نوع بستر مختلف ( جزر ومدی، غرقابی و مرطوب ) با سه نوع غذای متفاوت ( غذای میگو، جلبک دریایی و ضایعات سبزیجات ) برای بررسی پرورش و میزان تولید کرم در نظر گرفته شد که با ترکیب آنها 9 تیمار مختلف بدست آمد. پس از 270 روز پرورش، کلیه تیمارها برداشت شده و اقدام به سنجش و برآورد تولید در هر یک از آنها شد. بهترین نتیجه تولید با میزان 21.17 گرم بر متر مربع مربوط به تیمار جزر ومدی باغذای جلبک دریایی و کمترین تولید مربوط به تیمارهای بسترهای مرطوب با میزان صفر گرم بر متر مربع بود. همچنین نتایج حاصل از مقایسه بسترها بدون در نظر گرفتن نوع غذا نشان می دهد که بستر جزر و مدی اختلاف معنی داری با بسترهای غرقابی و مرطوب در فاکتورهای رشد ( میانگین وزن، درصد بازماندگی و تولید کل ) دارد ( P<0.05 ). و برای بررسی تاثیر نوع غذا بر رشد و تولید کرم، اقدام به تحلیل نتایج حاصل از غذاهای مختلف در تیمار جزر ومدی شد. بر این اساس هیچکدام از تیمارهای غذا از منظر سه فاکتور مورد بررسی ( میانگین وزن، درصد بازماندگی و تولید کل ) اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند ( P>0.05 ).